10. Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk

Al vanaf het begin dat ik voorzitter van de Stichting Scouting Brigitta ben, heb ik contact met onze huurbaas. Dat is in ons geval de beheercommissie van de Mariakerk aan de Rijkstraatweg. Wij noemen ze De Kerk. Het eerste contact verliep heel stroef en ik vertrok die eerste keer dan ook bij het parochiegebouw in een ruzieachtige sfeer. Het was donker buiten, in mijn herinnering miezerde het licht, en ik stond nog wat stoom af te blazen met onze voormalige gebouwbeheerder. ‘Dat begint lekker’, zei ik nog. ‘Als dit het is? Wij wisten dat de huur van ons clubhuis afloopt. De term ‘op termijn’ hing in de lucht. Er was nog nergens zicht op een oplossing. Ik zag al 200 leden op straat staan. Daarnaast hadden wij ook gewoon zorgen over de stookkosten, de lekkages, de tocht en alle andere narigheid van ons gebouw. Praten met De Kerk was geen pretje.

Op goede voet

In de daaropvolgende gesprekken klaarde de lucht enorm op. We waren klaarblijkelijk verkeerd begonnen en wilden dat allebei beter doen. Het werden goede gesprekken, waarin we spraken over de kerk, het clubhuis, soms over het leven en vaak over de praktische dingen die op ons pad kwamen. Wij losten lekkages op, en zij betaalden de nieuwe cv-ketel en de kosten van een ontstopping en zij trokken de klimop onder onze dakpannen vandaan. Wij bevestigden onze hulp bij allerhande activiteiten van hen. Langzaam verschoof ook de focus van de gesprekken, het schoof van ons naar hen. Ging het in de eerste gesprekken nog over onze zorgen, de laatste keren ging het toch nadrukkelijk over de zorgen van De Kerk.

Gelijkenissen

Onze huurbaas is een mooie toegewijde verzameling van mensen met het hart op de juiste plek. Zij runnen een soort heel groot buurthuis, waar voor iedereen plek is en waar voor alles een oplossing wordt gevonden. De zorg voor elkaar en de naastenliefde staan hoog in het vaandel. Daarnaast is er ook ruimte voor hobbyisme. Zo wordt er toch wel met de nodige bravoure verteld over dakpannen, klokken, gewelven, verwarmingsketels, glas-in-lood, ledverlichting en nog meer dingen die horen bij het runnen van een club. Eigenlijk lijken wij wel op elkaar, De Kerk en Scouting. Allebei hebben we onze eredienst in het weekend, die verzorgd wordt door onze ‘voorgangers’. Allebei hebben we onze zorgen over het gebouw, de spullen en de vrijwilligers en leden. Allebei hebben we ook zorgen om het voortbestaan van waar we voor staan. Beiden zijn we overtuigd van onze maatschappelijke betekenis en de rol die wij spelen in de levens van mensen en de samenleving.

Een mensenleven lang

Onze ‘De Kerk’ is over tien jaar zeker weg. De parochie heeft sinds 1936 in het huidige kerkgebouw gezeten. Dat is een lang mensenleven. Dik tachtig jaar. Zeg maar drie tot vier generaties. Half (katholiek) Haarlem-Noord is vergroeid met deze kerk. Scouting Brigitta zelf is in 1945 uit deze parochie ontstaan. Over tien jaar zit Brigitta al lang in een nieuw clubhuis in het Schoterbos. Voor het grote bakstenen gebouw aan de Rijkstraatweg zijn tegen die tijd vast al plannen voor appartementen gemaakt. De eerste misschien al verkocht. Een restantje parochianen heeft zich dan teruggetrokken in het Franciscushuis. Dat markante gebouwtje aan de Eemstraat. Je kent het wel, nu beter bekend onder de naam: De Krocht. Dat knusse, een beetje sleetse clubhuis – van de allerleukste Scoutingroep in Haarlem.